Κώστας Χρυσόγονος: Επιστολή προς την Καγκελάριο Mερκελ και απάντηση του Υπουργού Προεδρίας

Κώστας Χρυσόγονος
Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

Βρυξέλλες, 06/01/2015

 

Ανάγλυφα αναδεικνύεται η αναλγησία της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στην τραγική κατάσταση, στην οποία έχει φέρει την ελληνική οικονομία και κοινωνία η εφαρμογή των μνημονιακών προγραμμάτων, μέσα από την απάντηση του Υπουργού Προεδρίας (Chef des Bundeskanzleramtes) της Γερμανίας Peter Altmaier σε επιστολή του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Χρυσόγονου προς την Καγκελάριο Μέρκελ. Απαντώντας εκ μέρους της Καγκελαρίου στην προτροπή του Ευρωβουλευτή να αναλάβει η ίδια την πρωτοβουλία για μείωση του ελληνικού χρέους προς τη Γερμανία (κατ'αναλογία της αντίστοιχης μείωσης του γερμανικού χρέους και προς την Ελλάδα με τη συμφωνία του Λονδίνου το 1953), ο Υπουργός Προεδρίας της Γερμανίας επικαλείται ένα κατά φαντασία success story των μνημονίων και μάλιστα ανακαλύπτει "κοινή ευημερία" στην Ευρώπη(!). Ο εμπαιγμός προς τη χώρα μας ολοκληρώνεται με την αναφορά στο Γερμανο-ελληνικό Γραφείο Νεολαίας και στο Γερμανο-ελληνικό Μελλοντικό Ταμείο (στα οποία η γερμανική συνεισφορά συνίσταται σε ψίχουλα).

Ακολουθούν το κείμενο της επιστολής του Κώστα Χρυσόγονου, με ημερομηνία 27.10.2014, προς την Καγκελάριο και της απάντησης του Υπουργού Προεδρίας της Γερμανίας με ημερομηνία 4.12.2014 (η επιστολή παραλήφθηκε σήμερα 6.1.2015 στις Βρυξέλλες), στη γερμανική και ελληνική γλώσσα:

Αξιότιμη κυρία Καγκελάριε,

τον Οκτώβριο του 2014 εορτάζεται η επέτειος των 70 ετών από την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής από το ελληνικό έδαφος. Στα τριάμισι χρόνια της κατοχής (Απρίλιος 1941 - Οκτώβριος 1944) η Ελλάδα υπέστη τρομακτική απώλεια ανθρώπων και τεράστιας έκτασης καταστροφές. Παρά ταύτα, το 1953 στη διάσκεψη του Λονδίνου για το προπολεμικό γερμανικό χρέος η χώρα μου συμφώνησε να διαγράψει το 62% του κεφαλαίου του χρέους εκείνου και να συνδέσει το υπόλοιπο με ρήτρα ανάπτυξης, προκειμένου το γερμανικό χρέος να καταστεί βιώσιμο.  Έτσι η Γερμανία απέκτησε ξανά πρόσβαση στις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Πάνω στο θεμέλιο της συμφωνίας του Λονδίνου το 1953 σε συνδυασμό με το σχέδιο Μάρσαλ οικοδομήθηκε το μεταπολεμικό γερμανικό οικονομικό "θαύμα" και σήμερα η χώρα σας θεωρείται ως η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Στο ίδιο αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονταν η Γερμανία τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα: μετά από τεσσεράμισι χρόνια μνημονίων και οικονομικής κατάρρευσης το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί από το 120% στο 175% του ΑΕΠ της, η ανεργία βρίσκεται στα επίπεδα-ρεκόρ του 27% και εκατομμύρια Έλληνες αδυνατούν να ικανοποιήσουν ακόμη και τις πιο στοιχειώδεις βιοτικές τους ανάγκες. Είναι φανερό ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο. Αυτό επιβεβαιώθηκε πριν από λίγες ημέρες, όταν η προαναγγελία μιας έστω και περιορισμένης εξόδου στις αγορές προκάλεσε ραγδαία άνοδο των spread των ελληνικών ομολόγων, ανάλογη των εφιαλτικών ημερών της άνοιξης του 2010.
Έχοντας πραγματοποιήσει τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στη χώρα σας τη δεκαετία του 1980 εκτίμησα το ρεαλιστικό και πρακτικό πνεύμα, αλλά και την προσήλωση σε ηθικές αρχές και αξίες της μεγάλης πλειονότητας των Γερμανών πολιτών. Για τον λόγο αυτόν πιστεύω ότι, εάν εσείς, ως καγκελάριος, αναλάβετε σχετική πρωτοβουλία (δηλαδή διαγραφή του 62% του κεφαλαίου του ελληνικού χρέους προς τη Γερμανία και σύνδεση του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης, κατά το πρότυπο της συμφωνίας του Λονδίνου) η γερμανική κοινή γνώμη θα αντιληφθεί την ανάγκη να ανταποδώσει σήμερα η Γερμανία τη χειρονομία που έκανε η Ελλάδα το 1953. Τούτο άλλωστε θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σπουδαίο βήμα για να δείξετε έμπρακτα την αλληλεγγύη σας σε ένα κράτος-μέλος της Ένωσης που βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο και ταυτόχρονα την προσήλωσή σας στην ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Κώστας Χρυσόγονος

Αξιότιμε κύριε Ευρωβουλευτή,

Σας ευχαριστώ για την από 27 Οκτωβρίου επιστολή σας προς την Ομοσπονδιακή Καγκελάριο κα. Άνγκελα Μέρκελ.
Σχεδόν 70 χρόνια μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και έναν αιώνα μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο μπορούμε σήμερα να κοιτάμε πίσω τις δεκαετίες ειρηνικής, γεμάτης εμπιστοσύνη και καρποφόρας συνεργασίας στην Ευρώπη. Ιδιαίτερα εμείς οι Γερμανοί το αισθανόμαστε αυτό ως μεγάλη τύχη. Η συμφιλίωση με τους γείτονες μας και η κοινή ανάπτυξη της Ευρώπης με ειρήνη και με μια ευημερία που τη μοιράζονται όλοι είναι και παραμένουν οι κατευθυντήριες γραμμές της γερμανικής πολιτικής.
Την Ελλάδα και τη Γερμανία τις ενώνει ο στόχος της υπέρβασης της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης και της κρίσης χρέους. Η Ελλάδα έκανε αξιοπρόσεκτα βήματα μεταρρυθμίσεων τα τελευταία χρόνια για να αντιμετωπίσει αυτή την αναμφίβολα μεγάλη πρόκληση. Η ανταγωνιστικότητα βελτιώθηκε, όπως και ο τομέας των εξαγωγών, ενώ το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών εμφανίζει πλεόνασμα από το 2013.
Εξάλλου, με τα μέτρα που εφαρμόσθηκαν για τη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών και με την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος το έτος 2013 βελτιώθηκε ουσιαστικά η κατάσταση της χρηματοδότησης του δημοσίου τομέα συνολικά. Η επιστροφή στην ανάπτυξη το έτος 2014 δείχνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο.
Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση έχει επίγνωση του γεγονότος ότι η μεταρρυθμιστική διαδικασία συνοδεύεται από σημαντικές θυσίες του ελληνικού πληθυσμού. Η ομοσπονδιακή Καγκελάριος έχει εκφράσει επανειλημμένα τον σεβασμό της για τους ανθρώπους στην Ελλάδα.
Η Γερμανία στέκεται στο πλευρό της Ελλάδας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους, στο πλαίσιο πολλαπλών και ευρέων υποστηρικτικών παροχών. Τα κράτη της ευρωζώνης θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν οριστικά την κρίση μόνο εφόσον η διαδικασία των δομικών μεταρρυθμίσεων και της εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών προεκταθεί σε ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ανάπτυξη, απασχόληση και επενδύσεις.
Η ομοσπονδιακή (γερμανική) κυβέρνηση υποστηρίζει ενεργητικά την ελληνική κυβέρνηση τόσο σε διμερές όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο κατά την εφαρμογή του μεταρρυθμιστικού της προγράμματος. Μέσω σειράς προγραμμάτων που στρέφονται προς το μέλλον, τα οποία συμφωνήθηκαν αυτό το έτος (ενν. 2014) μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας, αναμένεται να ενισχυθεί ιδιαίτερα η αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των πολιτών και κυρίως των νέων Γερμανών και Ελλήνων. Θα ήθελα να προβάλω εδώ ως παραδείγματα το Γερμανο-ελληνικό Γραφείο Νεολαίας και το Γερμανο-ελληνικό Μελλοντικό Ταμείο.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Peter Altmaier

Παναγιώτης Κουρουμπλής: Χρειαζόμαστε αυτοδυναμία για να έχουμε δυναμική στη διαπραγμάτευση

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΣΤΙΣ 4/1/2015

Συγκεκριμένες απαντήσεις για τη διαπραγμάτευση που θα κάνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές δίνει στη συνέντευξη που ακολουθεί ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, ενώ απαντά συγχρόνως στην κυβερνητική κινδυνολογία για μισθούς, συντάξεις και καταθέσεις. Σαφές εξάλλου το μήνυμα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και βουλευτή Β' Αθήνας τόσο προς τον Γιώργο Παπανδρέου, όσο όμως και προς τη διαπλοκή.

* Στην επαφή που έχετε με τους πολίτες διαπιστώνετε πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ; Τι λείπει προκειμένου να «κλειδώσει» η αυτοδυναμία;

Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, η σταδιακή ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα σε αξιόπιστο συνομιλητή με διεθνή εμβέλεια, η ολοένα και ευρύτερη αναγνώριση της μη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και της ανάγκης για αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής, όλα έχουν συντελέσει στο ισχυρό ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι γεγονός ότι πολλοί που μέχρι πρότινος μας ασκούσαν κριτική, τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά, συμπαρατάσσονται με τη μόνη πολιτική δύναμη που είναι ικανή να διαμορφώσει ένα μέτωπο πολιτικής εντιμότητας και πατριωτικής ενότητας που θα μας βγάλει από την κρίση. Η αυτοδυναμία θα καταστεί εφικτή αν στη συνείδηση του κόσμου εμπεδωθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή δεν είναι εκφραστής μόνο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά της ίδιας της κοινής λογικής.

* Τι εγγυάται στους ψηφοφόρους η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Η ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση εμπεριέχει και το ενδεχόμενο σύγκρουσης με τους δανειστές;

Η μελλοντική κυβέρνηση εγγυάται ότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα των απλών ανθρώπων - ούτε των δανειστών, ούτε των εταίρων, ούτε της εγχώριας και ξένης διαπλοκής. Το ενδεχόμενο της σύγκρουσης κατά την επερχόμενη διαπραγμάτευση φυσικά και δεν μπορεί να αποκλειστεί, ούτε όμως είναι αναπόφευκτο. Η διαπραγματευτική μας θέση στηρίζεται σε σειρά επιχειρημάτων, πολλά από τα οποία είναι πλέον αυταπόδεικτα. Η διαπραγματευτική μας ισχύς εκπορεύεται από τη θέληση του ελληνικού λαού και ειδικά της νέας γενιάς να ζήσει με προοπτική και αξιοπρέπεια.

* Πώς, ειδικότερα, θα διαχειριστείτε το πρόβλημα του χρέους;

Η πηγή της πολιτικής αστάθειας στη χώρα είναι το μη βιώσιμο δημόσιο χρέος, που ήδη «έφαγε» τρεις πρωθυπουργούς: Παπανδρέου, Παπαδήμο και Σαμαρά. Ο επόμενος πρωθυπουργός θα έχει κι αυτός την ίδια τύχη αν δεν βρεθεί ικανοποιητική λύση στο πρόβλημα του χρέους. Εμείς θα πάμε σε μια διαπραγμάτευση ως εκπρόσωποι ενός ιστορικού λαού και όχι ως ικέτες. Δεν θα μπλοφάρουμε, ούτε θα κάνουμε μονομερείς ενέργειες, αλλά βεβαίως δεν σκοπεύουμε να γυρίσουμε με άδεια χέρια. Δεν θα προκαλέσουμε ούτε θα μας προκαλέσουν, διότι ξέρουν ότι μια σύγκρουση μπορεί να αποβεί πολλαπλά επιζήμια και για την Ευρώπη, και για τις ΗΠΑ, ακόμα και για την Κίνα.

* Παρ' ότι ο φόβος έχει υποχωρήσει εν συγκρίσει με το 2012, υπάρχουν ακόμη πολίτες που φοβούνται: για τις συντάξεις, για τις καταθέσεις κ.ά. Πώς απαντά ο ΣΥΡΙΖΑ στις ανησυχίες αυτές;

Ο δικαιολογημένος φόβος προστατεύει τους ανθρώπους από τον κίνδυνο. Ο αδικαιολόγητος φόβος τούς παραλύει, τους στερεί την ελεύθερη βούληση και κατ' επέκταση κάθε ευκαιρία αυτοπραγμάτωσης. Έχει συμβεί στο παρελθόν και είναι απολύτως αναμενόμενο ότι τα συμφέροντα που απεύχονται την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ θα επιδοθούν, διά των ΜΜΕ, σε μια συστηματική και αληθοφανή κάποιες φορές εκστρατεία εκφοβισμού. Το ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι ο φόβος που αισθάνονται οι πολίτες στους οποίους αναφέρεστε είναι, εν μέρει τουλάχιστον, επίπλαστος. Όσον αφορά τώρα τους πραγματικούς κινδύνους, έχουμε πείσει το διεθνές περιβάλλον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δύναμη καταστροφής, αλλά δύναμη ανανέωσης. Εγκυρότατοι αναλυτές, από τον Τομά Πικετί και τον Πολ Κρούγκμαν μέχρι τον Βόλφγκανγκ Μίνχαου των Financial Times, δηλώνουν πως η αλλαγή που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλώς θεμιτή, είναι απαραίτητη. Κατά συνέπεια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πολεμά μόνος εναντίον όλων. Είναι προάγγελος αλλαγής σε μια Ευρώπη που, έπειτα από χρόνια λιτότητας που αποδείχτηκε όχι μόνο ατελέσφορη αλλά και επικίνδυνη για τη συνοχή της, είναι έτοιμη να αλλάξει. Κι αυτό δεν είναι πηγή φόβου, είναι πηγή αισιοδοξίας.

* Πιο συγκεκριμένα, τι θα κάνετε με τους μισθούς και τις συντάξεις;

Αν η κυβέρνηση δεν έπεφτε, τα μέτρα που θα έρχονταν θα ήταν πραγματικό δρεπανηφόρο άρμα κατά των συντάξεων, π.χ. του ΕΚΑΣ, που αφορά 800.000 ανθρώπους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως αιχμή του δόρατος της οικονομικής πολιτικής του την αύξηση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, ιδιαίτερα των πιο φτωχών. Είναι προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη αλλά και για την προσέλκυση επενδύσεων, οι οποίες είναι συμφέρουσες μόνο αν πάνω από το μισό των παραγόμενων προϊόντων πωλούνται εντός της χώρας παραγωγής. Απευθύνομαι ιδιαίτερα στους συνταξιούχους για να τους πω ότι αυτοί που τους εξαπάτησαν τόσες φορές δεν μπορεί να είναι οι άγγελοι της σωτηρίας τους.

* Ναι ή όχι στις συμμαχίες; Με ποιους και υπό ποιους όρους;

Το διακύβευμα των προσεχών εκλογών ταυτίζεται με την υπόθεση της αυτοδυναμίας. Χωρίς αυτοδυναμία, το εγχείρημα της αποτελεσματικής διαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους, δηλαδή του υπ' αριθμόν ένα εθνικού προβλήματος, χάνει τη δυναμική του. Συνεπώς, αυτό που δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στις οργανώσεις του και το πλήρωσε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές οφείλει να το πράξει τώρα με αποφασιστικότητα. Ας σκεφτούμε όλοι τι θα σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα αλλά χωρίς αυτοδυναμία κι ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει η ηγεμονική δύναμη του ευρύτερου αριστερού, δημοκρατικού και σοσιαλιστικού χώρου. Με ισχυρή αυτοπεποίθηση στις ιδεολογικές αρχές του οφείλει να ανοίξει την πολιτική του αγκαλιά σε πρόσωπα και πρωτοβουλίες που διαπνέονται από εντιμότητα, αξιοσύνη, πατριωτισμό, φαντασία και πείσμα.

* Μπορούν κάτι να περιμένουν οι πολίτες από τον Γ. Παπανδρέου;

Ο Γ. Παπανδρέου φέρει τεράστια πολιτική ευθύνη για όσα δεν έπραξε προκειμένου η χώρα να αποφύγει τη μεγαλύτερη περιπέτεια. Ενώ ο ελληνικός λαός τον τίμησε με ισχυρότατο ποσοστό στις εκλογές εκείνες, χωρίς να ρωτήσει ποτέ την Κοινοβουλευτική Ομάδα και το εθνικό συμβούλιο του κόμματός του, διαπραγματευόταν με τον Σαμαρά την παράδοση της πρωθυπουργίας. Σήμερα τι ζητά;

* Τι θα αλλάξει στις σχέσεις με τα συστημικά media, από τη στιγμή που θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Πώς θα σπάσει η διαπλοκή;

Το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών στις τρεις συστημικές τράπεζες ανήκει στο Δημόσιο. Ως εκ τούτου, η νέα κυβέρνηση θα αντικαταστήσει το Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και κατ' επέκταση τα Δ.Σ. των τραπεζών αυτών. Αυτομάτως, οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που εξαρτώνται από τις τράπεζες θα πρέπει να βρουν τρόπο να τα συντηρούν, αφού βέβαια πληρώσουν τα 400 εκατ. που οφείλουν στο Δημόσιο για τη χρήση των συχνοτήτων.

Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής είναι Βουλευτής στη Β΄Αθήνας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ

Κινδυνεύει, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα το 2015 με μία κρίση που μπορεί να επιφέρει την κατάρρευση του;

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΠΑΝΤΑΖΗ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ / ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ 

ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗ

Το τελευταίο διάστημα  λόγω της προκήρυξης των εθνικών εκλογών αναζωπυρώθηκε έντονα και έντεχνα το ενδεχόμενο να ξεσπάσει μία ελληνική τραπεζική κρίση κατά το τρέχον έτος. Παρότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα και όποιος αναφέρεται σε αυτό θα έπρεπε να στηρίζεται σε αληθινά και αδιάσειστα στοιχεία, αντίθετα ακούγονται συνεχώς ασύστολα ψέματα και επιφανειακές αναλύσεις που οδηγούν εντέχνως σε μια ανεύθυνη κινδυνολογία. Δυστυχώς η σχετική κινδυνολογία παράγεται από αρκετούς «παπαγαλίσκους» που εμφανίζονται στις τηλεοράσεις και για να καλύψουν την ασχετοσύνη τους ή το χειρότερο για να παίξουν πολιτικά παιχνίδια, εκτοξεύουν διάφορες αμπελοφιλοσοφίες που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Το μόνο που τελικά επιτυγχάνουν και για αυτό κόπτονται άλλωστε, είναι να φοβίζουν τον κόσμο και να δημιουργούν προβλήματα στη λειτουργία των ελληνικών τραπεζών με ανεύθυνες και άστοχες τοποθετήσεις.

Το 1^ο ΨΕΜΑ έχει να κάνει με αυτό που συχνά ακούγεται ότι δήθεν σε περίπτωση που μια νέα κυβέρνηση δεν ακολουθήσει τις εντολές των δανειστών, η ΕΚΤ θα σταματήσει την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες και μάλιστα από 1ης Μαρτίου του 2015.

Σύμφωνα με την απόφαση 2013/6 της ΕΚΤ που ελήφθη στις 22 Μαρτίου 2013 (δηλαδή 20 μήνες πριν), οι κρατικές εγγυήσεις που καταθέτουν οι ελληνικές τράπεζες για την άντληση ρευστότητας από την ΕΚΤ  θα πάψουν να γίνονται δεκτές από 1ης Μαρτίου 2015. Αυτή είναι μία απόφαση που ελήφθη πριν από είκοσι μήνες (20/03/2013), ισχύει για όλη την ευρωζώνη και είναι άσχετη των όποιων πολιτικών εξελίξεων συμβούν σε ένα κράτος μέλος της. Με άλλα λόγια όποιος βρίσκεται στην εξουσία την  1η Μαρτίου του 2015, θα κληθεί να αντιμετωπίσει το ίδιο και το αυτό πρόβλημα, που έχει να κάνει με την υποκατάσταση των κρατικών εγγυήσεων με άλλα περιουσιακά στοιχεία.

Πώς θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της υποκατάστασης των κρατικών εγγυήσεων με άλλα περιουσιακά στοιχεία;

Όταν η ΕΚΤ πάψει να δέχεται αυτές τις εγγυήσεις για την παροχή ρευστότητας την 1η Μαρτίου 2015, όπως ήδη έχει συμφωνηθεί από 22 Μαρτίου του 2013, έχει δρομολογηθεί η ακόλουθη λύση για να μην διαταραχθεί η ρευστότητα όλων των ευρωπαϊκών τραπεζών έστω και στο ελάχιστο (εννοείται και των ελληνικών).

Για τις ελληνικές τράπεζες η αντικατάσταση των κρατικών εγγυήσεων ύψους 25 δις ευρώ θα πραγματοποιηθεί με το απόθεμα των 18 δις ευρώ από τα ομόλογα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Τα σχετικά ομόλογα βρίσκονται ήδη στα χαρτοφυλάκια των ελληνικών τραπεζών. Στα σχετικά ομόλογα η ΕΚΤ δε μπορεί να επιβάλλει κούρεμα. Τα ομόλογα αυτά βαθμολογούνται με ΑΑΑ και είναι  τα ασφαλέστερα που διαθέτει η Ευρωζώνη, καθώς έχουν την εγγύηση όλων των κρατών της.  Η ΕΚΤ είναι υποχρεωμένη να τα δεχτεί  και ήδη αυτό συμβαίνει, αφού οι ελληνικές τράπεζες έχουν καταθέσει στην ΕΚΤ αντίστοιχα ομόλογα του ΤΧΣ ύψους 17 δις ευρώ, από τα 37,6 δις ευρώ που κατέχουν συνολικά.

Συνεπώς κανένα πρόβλημα στις ελληνικές τράπεζες δεν πρόκειται να δημιουργηθεί από 1^ης Μαρτίου 2015, αφού η αντικατάσταση των κρατικών εγγυήσεων ύψους 25 δις ευρώ θα πραγματοποιηθεί με το απόθεμα των 18 δις ευρώ από τα ομόλογα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Ψέμα 2ο: Αν η ΕΚΤ σταματήσει να δέχεται τις κρατικές εγγυήσεις, οι τράπεζες θα καταρρεύσουν.

Οι ελληνικές τράπεζες έχουν μειώσει σημαντικά την εξάρτηση τους από την EKT για την παροχή ρευστότητας. Η εξάρτηση ανέρχεται σήμερα στο 12% των περιουσιακών τους στοιχείων, πολύ λιγότερο από τον αρχικό στόχο που ανήρχετο στο 15% και μάλιστα σε πολύ ύστερο χρονικό σημείο (συγκεκριμένα το 2017). Η μόνη εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών σήμερα από την ΕΚΤ, είναι μέσω των συνήθων πράξεων ρευστότητας. Για το λόγο αυτό έχουν δανειστεί 44 δις ευρώ, καταθέτοντας κρατικές εγγυήσεις ύψους 25 δις ευρώ. Όπως εξηγήσαμε όμως παραπάνω όταν η ΕΚΤ πάψει να δέχεται αυτές τις εγγυήσεις για την παροχή ρευστότητας από την 1η Μαρτίου 2015, τότε υπάρχει λύση για να μην διαταραχθεί η ρευστότητα στο ελάχιστο. Αυτή είναι η αντικατάσταση των κρατικών εγγυήσεων ύψους 25 δις ευρώ που η ΕΚΤ δέχεται τώρα με κούρεμα,  με το απόθεμα των 18 δις ευρώ σε ομόλογα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας τα οποία έχουν ήδη στα χαρτοφυλάκια τους οι ελληνικές τράπεζες και στα οποία η ΕΚΤ δε μπορεί να επιβάλλει κούρεμα. Ο ισχυρισμός λοιπόν πως οι ελληνικές τράπεζες θα καταρρεύσουν αν η ΕΚΤ πάψει να δέχεται τις  κρατικές εγγυήσεις, είναι παντελώς ανυπόστατος.

Ψέμα 3ο : Αν υπάρξει διαφωνία με την ΕΚΤ η Ελλάδα θα πάθει ότι και η Κύπρος.

Όσοι επικαλούνται αυτά που σημειώθηκαν στο Κυπριακό τραπεζικό σύστημα, με το αυτά που δήθεν θα συμβούν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα τον Μάρτιο του 2015, αν υπάρξει διαφωνία με την ΕΚΤ και γενικότερα με την Ευρωζώνη, είναι στην καλύτερη περίπτωση άσχετοι των σχετικών τραπεζικών λειτουργιών που ισχύουν σήμερα στην Ευρωζώνη.

Ο «ELA» είναι το τελευταίο νομισματικό εργαλείο / καταφύγιο των τραπεζών που δεν έχουν επαρκή ρευστότητα και που δεν μπορούν να την εξασφαλίσουν, ούτε μέσω δανεισμού απ’ τις αγορές,  ούτε μέσω της συνήθους συμμετοχής τους σε πράξεις ρευστότητας  της ΕΚΤ, γιατί δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που αυτή θέτει. (Ο μηχανισμός ELA - Emergency Liquidity Assistance – Επείγουσα Παροχή Ρευστότητας -  αξιοποιείται σε περιπτώσεις κρίσεων δεδομένου ότι οι κεντρικές τράπεζες έχουν ένα σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν ως νομισματικές αρχές, αλλά και στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους για συμβολή στην ομαλή λειτουργία των συστημάτων πληρωμών και στη διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας).

Τι έγινε στην ΚΥΠΡΟ

Τον Μάρτιο του 2013 οι δύο συστημικές τράπεζες της Κύπρου εξαρτώνταν πλήρως σχετικά με την ρευστότητα τους από τον ELA. Μετά από ένα πανηγυρικό «όχι» στο Μνημόνιο, η κυβέρνηση Αναστασιάδη προέβη σε μία άτακτη υποχώρηση στις πιέσεις της Τρόικας, αποδεχόμενη το Μνημόνιο και το κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων,  καθώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έστειλε σκληρό μήνυμα πως θα πάγωνε την πρόσβαση των κυπριακών τραπεζών στον “ELA”.

Ο ELA ενεργοποιείται από την εθνική κεντρική τράπεζα κάθε χώρας της Ευρωζώνης, η οποία και αναλαμβάνει πλέον την ευθύνη της παραχώρησης ρευστότητας σε φερέγγυες τράπεζες μέσω αυτού του μηχανισμού, ζητώντας και  λαμβάνοντας  τις εξασφαλίσεις που η ίδια θεωρεί ως ικανοποιητικές. Με τον τρόπο αυτό το ρίσκο τυχόν ζημιών από ενδεχόμενη κατάρρευση μιας τράπεζας, αναλαμβάνεται από την εθνική κεντρική τράπεζα κάθε χώρας της ευρωζώνης.

Το πάγωμα της πρόσβασης στον ELA, για το οποίο απειλήθηκε η κυβέρνηση Αναστασιάδη από την ΕΚΤ, θα οδηγούσε σε πτώχευση τις δύο συστημικές κυπριακές τράπεζες.  Ταυτόχρονα θα υποχρέωνε την Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις της στο ευρωσύστημα, κάτι που δε θα μπορούσε να κάνει καθώς δεν διέθετε τα αναγκαία κεφάλαια, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει  η ίδια με πτώχευση και επομένως και το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου.

Η κατάσταση των ελληνικών τραπεζών σήμερα, ουδεμία σχέση έχει με την αντίστοιχη των κυπριακών το 2013. Στο αποκορύφωμα της ελληνικής κρίσης η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών από τον ELA είχε φτάσει στα 124 δις ευρώ. Από τον Μάιο του 2014 η σχετική εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών από τον ELA μηδενίστηκε. Οι ελληνικές τράπεζες δεν λαμβάνουν ούτε ένα ευρώ έκτακτης ρευστότητας από την ΕΚΤ και επομένως καμία ελληνική τράπεζα δεν κινδυνεύει από τη διακοπή αυτής της ρευστότητας, ενώ και η Τράπεζα της Ελλάδας δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντι στο ευρωσύστημα.

Έτσι, το επιχείρημα πως η Ελλάδα θα βαδίσει στα χνάρια της Κύπρου είναι παντελώς ανυπόστατο.

Ψέμα 4ο: Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα διατρέχει σήμερα τον ίδιο κίνδυνο με αυτόν που αντιμετώπιζε και κατά το χρόνο που διεξήχθηκαν οι εκλογές του 2012. Για αυτό κακώς η χώρα πάει σήμερα σε εκλογές.

Το καλοκαίρι του 2012 οι ελληνικές τράπεζες εξακολουθούσαν να κατέχουν ελληνικά κρατικά ομόλογα (δηλαδή μέρος του ελληνικού δημοσίου χρέους) ενώ η ανακεφαλαιοποίηση τους απείχε πολύ από το να ολοκληρωθεί.

Σήμερα οι ελληνικές τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί πλήρως  και μάλιστα όπως αναφέρθηκε κατέχουν 37,6 δις ευρώ από ομόλογα του ΤΧΣ. Τα σχετικά ομόλογα είναι βαθμολογίας ΑΑΑ, καθώς για αυτά υπάρχουν εγγυήσεις όλων των κρατών της Ευρωζώνης. Επιπλέον οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν καμία έκθεση σε κρατικά ομόλογα που έχουν να κάνουν με το δημόσιο χρέος της χώρας, αφού τα πούλησαν όλα στην επαναγορά του δημοσιονομικού χρέους στα τέλη του 2012.

 

Είναι πολύ εύκολο να διαμοιράζουμε ανασφάλεια στον κόσμο διαδίδοντας ασύστολα ψεύδη, ειδικά σε θέματα που απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις. Δυστυχώς στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια το επικοινωνιακό παραμύθι εξ αφορμής του δημοσίου χρέους έχει εκτροχιασθεί, οι αμπελοφιλοσοφίες των διαφόρων δήθεν «γκουρού» που βγαίνουν στα πρωϊνάδικα έχουν τη τιμητική τους, ενώ οι άστοχες τοποθετήσεις των διαφόρων πολιτικάντηδων που για να διασώσουν ή για να βρουν «καρέκλα», αν και έχουν ξεπεράσει τα όρια του ποινικού νόμου, όχι μόνο μένουν ατιμώρητες, αλλά και ασχολίαστες. 

Ποτέ όμως δεν είναι αργά για να κάνουμε τη γνώση δύναμή μας, αλλά και ορθή επιλογή των πράξεων μας. 

Γιατί ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η γνώση είναι η δύναμη της ευτυχίας μας και προφανώς και της ηρεμίας μας. 

Ο Στάθης Πανταζής 

είναι μέλος της Π.Γ. της ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 

και υπεύθυνος Τύπου και Επικοινωνίας

ΕΦΗ ΚΩΤΣΑΚΗ: ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΣ ΚΩΤΣΑΚΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΕΠΟΧΗ"

-Σε δύο βασικές  υποθέσεις στηρίζεται η νεοφιλελεύθερη αναπτυξιακή πολιτική γενικά, αλλά και στην χώρα μας, παρά τις  σημαντικές εγχώριες αποκλίσεις επί τα χείρω, λόγω των γνωστών συγκυριών (μνημόνια, κρίση κτλ.)

 -Η πρώτη αναφέρεται στις λεγόμενες διαρθρωτικές ή δομικές μεταρρυθμίσεις: απελευθέρωση αγορών, απορρύθμιση, ελαστικοποίηση εργασίας, ιδιωτικοποίηση-αποκρατικοποίηση, απλούστευση κρατικών διαδικασιών –απογραφειοκρατικοποίηση, μείωση κρατικών δομών και εισαγωγή στοιχείων αγοράς στην λειτουργία τους, πρωτοκαθεδρία των αποφάσεων των αγορών έναντι των κυβερνητικών σχεδιασμών. Σε θεωρητικούς οικονομικούς όρους  έχουμε την αντικατάσταση του υποδείγματος της αποτυχίας των αγορών, με το υπόδειγμα της αποτυχίας του κράτους. Αρχίζοντας την  δεκαετία του 70, και  ολοένα πιο ολοκληρωμένα μέχρι το τέλος του 20^ου αιώνα, οι παραπάνω δομικές μεταρρυθμίσεις  αντικατέστησαν πλήρως το προηγούμενο υπόδειγμα μεικτής ή κεϋνσιανής οικονομίας. Ο χρόνος που μεσολάβησε επιτρέπει την αρνητική αποτίμηση  τους (με επιμέρους θετικά: π.χ. απογραφειοκρατικοποίηση) ως προς τις αναπτυξιακές επιτεύξεις και  όχι μόνο: πρέπει να επεκταθεί η κριτική σε θέματα μείωσης  κρατικής κυριαρχίας, περαιτέρω απώλειας εθνικού ελέγχου επί της παραγωγής κτλ. Πάντως είναι σαφές ότι:

α) η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι, τα όποια θετικά αποτελέσματα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων καθυστερούν να εμφανιστούν, επομένως δεν αποτελούν άμεση πολιτική απάντηση σε περιόδους οξύτατης κρίσης. Επομένως η λογική κυβέρνησης-τρόικας για προώθηση των δομικών μεταρρυθμίσεων στοχεύοντας άμεσα στην ανάκαμψη, είναι  αβάσιμη.

 β)ακόμα και όταν δοθεί στις μεταρρυθμίσεις ο αναγκαίος χρόνος, τα αναπτυξιακά τους αποτελέσματα είναι εξαιρετικά περιορισμένα, σε κάθε περίπτωση πολύ κατώτερα από αυτά της λεγόμενης ‘χρυσής εποχής’ 1945-75, των χρόνων του κοινωνικού-παρεμβατικού κράτους, επομένως αδυνατούν να θεμελιώσουν την νέα και ισχυρή αναπτυξιακή πορεία που η χώρα χρειάζεται απεγνωσμένα.  

γ)ακόμα σημαντικότερο: η πρόσφατη κρίση αποκάλυψε πλήρως την αποκρουστική  αλλά συγκαλυπτόμενη έως τότε  όψη τους: υπερσυγκέντρωση πλούτου και παραγωγικού- χρηματιστικού ελέγχου, κάθετη αύξηση ανισοτήτων-φτώχειας, τόσο στο εσωτερικό όσο και μεταξύ χωρών, επικίνδυνη άνοδο του λεγόμενου ηθικού κινδύνου, λόγω συνεχούς παρουσίας των ‘big to fail’ τραπεζών και πολυεθνικών  κολοσσών, κάτι που στην συνέχεια μεταφράζεται σε αναγκαστική κρατική διάσωση τους, άνοδο των κρατικών ελλειμμάτων και χρεών λόγω των διασώσεων, κρατικές χρεοκοπίες κτλ.

 Συμπερασματικά η  πρώτη νεοφιλελεύθερη αναπτυξιακή υπόθεση, οι δομικές μεταρρυθμίσεις, όπως αποδεικνύει η ιστορική εμπειρία 30 χρόνων,  αδυνατούν να λειτουργήσουν(παρά τα επιμέρους θετικά στοιχεία τους σε  αποδοτικότητα-αποτελεσματικότητα), ενώ παράλληλα με την επέλευση τους βαθαίνουν οικονομικές ανισότητες και φτώχεια,  αποδομούν παραπέρα όποια εναπομένουσα  ελληνική και κρατική παραγωγή- κυριαρχία, άρα την όποια δυνατότητα ελέγχου της πορείας μας έχει απομείνει.

Η δεύτερη υπόθεση των νεοφιλελεύθερων αναπτυξιακών προγραμμάτων, είναι η επεκτατική δημοσιονομική λιτότητα (expansionary fiscal austerity). Διατυπωμένη με  πληρότητα  προ 25 χρόνων (και από τον Μπλανσάρ  τον σημερινό επικεφαλής οικονομολόγο του ΔΝΤ), υποστήριζε ότι ο περιορισμός των κρατικών δαπανών, πλήρως αντίθετα με τα κυρίαρχα  κεϋνσιανά πρότυπα, αντί  μείωσης,  προκαλεί μεγέθυνση  της οικονομικής δραστηριότητας. Εξ αυτού  και η παραδοξολογία ‘επεκτατική λιτότητα’, διότι είναι  αντιφατικό μια συρρίκνωση της ζήτησης λόγω δημοσιονομικής περιστολής να προκαλεί παρ΄ όλα αυτά αύξηση της . Αυτό κατ΄ αυτήν επιτυγχάνεται, μέσα από σήματα που το κράτος στέλνει στους ορθολογικούς καταναλωτές και παραγωγούς για  περιορισμό  δημοσίων δαπανών, επακόλουθη μείωση φόρων, αύξηση αγοραστικής δύναμης, τόνωση της ζήτησης, αποτελεσματικότερη κατανομή-χρήση των πόρων (υποτιθέμενη απριόρι ιδιότητα του ιδιωτικού τομέα).   Η  επιτυχία(;) της επεκτατικής λιτότητας τα πρώτα 20 χρόνια, μπορεί σε μεγάλο βαθμό να αποδοθεί σε παράγοντες που η ίδια δεν πιθανολογούσε. Οι χώρες που την εφάρμοσαν αρχικά ιδίως, δέχθηκαν  μεγάλη ώθηση όχι τόσο από τον παραπάνω μηχανισμό αλλά λόγω μεταφοράς επενδύσεων από άλλες με μεγαλύτερα φορολογικά βάρη (μια πολιτική που στα αγγλικά αποδίδεται ως Beggar thy Neighbour: λύσε τα προβλήματα σου στην πλάτη του γείτονα). Συνέδραμε στην επιτυχία  η ανερχόμενη τότε παγκοσμιοποίηση, η μεταφορά κεφαλαίων προς αυτές τις χώρες, οι έπαινοι και προτυποποίηση από  κεντρικούς διεθνείς οργανισμούς.  Καθώς όμως η μια μετά την άλλη χώρα υιοθετούσε την επεκτατική λιτότητα, έπαυε να είναι ιδιαίτερα ελκυστική επενδυτικά, διότι όλο και περισσότερες προσέφεραν το εκπτωτικό πακέτο. Συνολικά, οι διαρκείς μειώσεις φορολογίας, οι ανταγωνιστικές μειώσεις μισθών, ασφαλιστικών εισφορών, τα φορολογικά παράθυρα της παγκοσμιοποίησης κτλ., οδήγησαν σε  περιορισμό της παγκόσμιας ζήτησης, που οι  συνέπειες της συγκαλύφθηκαν  μέσω δραματικής αύξησης της ιδιωτικής ιδίως χρέωσης και της υπερμόχλευσης. Όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, προέκυψε η παγκόσμια ύφεση από την οποία δεν θα ξεφύγουμε ακολουθώντας την ίδια συνταγή.

Επιπλέον για την Ελλάδα, η δεύτερη αναπτυξιακή υπόθεση  της επεκτατικής λιτότητας, θα αποδειχθεί περισσότερο  ανεπαρκής και από τις δομικές μεταρρυθμίσεις:

α) για  εσωτερικούς  στην χώρα λόγους: προϋπόθεση  της επεκτατικής λιτότητας είναι η μείωση της κρατικής φορολογίας και μέσω αυτής αύξηση της ζήτησης-ανάπτυξης κτλ. Αλλά στην χώρα μας που κουβαλάει βουνά χρεών-φόρων κτλ. αυτό δεν θα λειτουργήσει.

β)  Για εξωτερικούς λόγους: δεν θα κατακλυστούμε από ένα εξωτερικό επενδυτικό κύμα, όσο και αν μειώσουμε την φορολογία μας, αντίθετα με τις χώρες που πρωτοεφάρμοσαν την επεκτατική λιτότητα(Ιρλανδία). Ας δούμε την Βουλγαρία: διαθέτει χαμηλούς –ασήμαντους μισθούς-ελάχιστη φορολογία, απλούστατη ίδρυση επιχειρήσεων, αμελητέα  πολιτικοκοινωνικά προβλήματα,  καλά εκπαιδευμένο προσωπικό  κτλ. Αποτέλεσμα; έχασε στα τελευταία χρόνια το 19% του πληθυσμού της(!), ότι πιο δυναμικό  και αξιόλογο διαθέτει.

Η επεκτατική λιτότητα λειτούργησε, όπως λειτούργησε, για τις χώρες που αρχικά  την εφάρμοσαν, αλλά δεν είναι ‘παντός καιρού’. Εμπίπτει στο «σφάλμα σύνθεσης»: ότι είναι σωστό, για το μονάδα-χώρα δεν είναι σωστό για το σύνολο.  Λειτουργεί ως «πυραμίδα Πόντζι»:  οι πρώτοι δρέπουν τους  καρπούς, οι τελευταίοι «σηκώνουν τον μουτζούρη».

Η  καταφανής  αποτυχία των δύο υποθέσεων της νεοφιλελεύθερης αναπτυξιακής πολιτικής, αφήνει  μεγάλο κενό στις κυβερνητικές προτάσεις. Η αποτυχία αυτή βρίσκεται πίσω από τα μισόλογα του ΔΝΤ και του ίδιου του Μπλανσάρ, περί κακοϋπολογισμένων πολλαπλασιαστών,  αν και επιχειρείται να ερμηνευθούν διαφορετικά: ως αποτυχία της κυβέρνησης να εφαρμόσει πλήρως τα συμφωνηθέντα,  μέσω ‘λαθολογίας’ κτλ. Η κυβέρνηση αντί να αρπάξει την ευκαιρία απορρίπτοντας  την νεοφιλελεύθερη-αντιαναπτυξιακή  πολιτική λόγω καταφανούς αποτυχίας της, ακολουθεί  μια συνηθισμένη, αλλά σφαλερή και επικίνδυνη λογική:  προσκολλάται πάνω της  επίμονα και εντονότερα, διακηρύσσοντας ότι επόμενη φορά «θα είναι διαφορετικά και καλύτερα», θα «δούμε λιμάνι». Επομένως το καθήκον μεταφέρεται στον ΣΥΡΙΖΑ: η συνέχιση των ίδιων πολιτικών δεν θα ανασύρει το βυθισμένο σκάφος της οικονομίας στην  χώρα, αλλά και διεθνώς. Χρειάζεται μεταβολή πορείας που δεν θα προκύψει από κόμματα που την αντιλαμβάνονται, ή θέλουν να την αντιλαμβάνονται ως βασικώς ορθή.

Η ΕΦΗ ΚΩΤΣΑΚΗ 

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Π.Γ. ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Αποζημίωση σε περίπτωση επιζήμιας ιδιωτικοποίησης

ΤΟΥ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 

ΚΩΣΤΑ ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΥ

ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝ/ΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

«Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε» από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο θέμα των επιζήμιων ιδιωτικοποιήσεων. Σε ερώτηση που κατέθεσε ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος για την πιθανότητα αποζημίωσης της Ελλάδας, σύμφωνα με όσα ορίζονται για την εξωσυμβατική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε περίπτωση που οι εσπευσμένες εκποιήσεις δημόσιων περιουσιακών στοιχείων αποδειχθούν επιζήμιες, ο αρμόδιος Επίτροπος κ. Μοσκοβισί απέφυγε ουσιαστικά ν’ απαντήσει, αναμασώντας τα τετριμμένα περί των μεγάλων δημοσιονομικών ελλειμμάτων και περί «σωτήριων» μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής.

Ακολουθούν τα κείμενα της ερώτησης και της απάντησης:
Μέρος των μνημονιακών προγραμμάτων, η εκτέλεση των οποίων έχει επιβληθεί από την τρόικα με συμμετοχή κατά τα 2/3 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κατόπιν σχετικών αποφάσεων του Ecofin κατά τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος (άρθρο 126 ΣΛΕΕ), αποτελεί η εσπευσμένη εκποίηση περιουσιακών στοιχείων των κρατών μελών της Ένωσης που βρίσκονται σε τέτοια προγράμματα. Έγκυροι διεθνείς παρατηρητές (βλ. ενδεικτικά το χθεσινό δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Τagesspiegel και τις εκεί δηλώσεις του νομπελίστα οικονομολόγου Paul Krugman [1]) διαπιστώνουν ότι πρόκειται για «περιττό ξεπούλημα» σε περίοδο οικονομικής κατάρρευσης, πολύ κάτω από την αξία που θα είχαν τα περιουσιακά αυτά στοιχεία υπό φυσιολογικές συνθήκες, με ιδιαίτερη αναφορά στην Ελλάδα, όπου π.χ. το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού εκποιήθηκε κάτω από το μισό της εκτιμώμενης αξίας του.
Ερωτάται η Επιτροπή αν επιζήμιες εκποιήσεις δημόσιων περιουσιακών στοιχείων κατ' επιταγή της τρόικας θα μπορούσαν, εφ' όσον αποδειχθούν, να αποτελέσουν γενεσιουργό λόγο εξωσυμβατικής ευθύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά το άρθρο 340 ΣΛΕΕ και με ποια διαδικασία μπορεί να αποζημιωθεί το κράτος μέλος.

Απάντηση του κ. Moscovici εξ ονόματος της Επιτροπής:
Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009 αποκάλυψε τα τρωτά σημεία της οικονομίας της χώρας, καθώς και το πολύ υψηλό ποσοστό του δημόσιου χρέους, που είχαν ως συνέπεια να χάσει η χώρα την πρόσβαση στις αγορές το 2010. Ως αποτέλεσμα, οι αρχές χρειάστηκε να ζητήσουν έκτακτη χρηματοδοτική συνδρομή από τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ.

Στο πλαίσιο αυτό, οι ελληνικές αρχές έχουν δεσμευτεί να πραγματοποιήσουν μια σειρά διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και να εφαρμόσουν μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής. Μία από τις δεσμεύσεις ήταν ένα ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με στόχο την αναδιάρθρωση των κρατικών επιχειρήσεων που συσσώρευαν ζημίες και έπασχαν από κακή διαχείριση, ενώ παράλληλα είχαν ανάγκη από εισφορές κεφαλαίου οι οποίες συνέβαλαν στα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα της Ελλάδας.

Η εφαρμογή των όρων του προγράμματος οδήγησε σε εντυπωσιακές βελτιώσεις όσον αφορά την μακροπρόθεσμη διατηρησιμότητα των δημόσιων οικονομικών, συμπεριλαμβανομένου του χρέους, καθώς και στην επάνοδο της χώρας σε τροχιά ανάπτυξης εφέτος. Αυτό, με τη σειρά του, επέτρεψε στην Ελλάδα να επιστρέψει εφέτος στις αγορές, για πρώτη φορά από το 2010. Η διαδικασία ιδιωτικοποιήσεων εφαρμόζεται σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία και οι ελληνικές αρχές είναι αρμόδιες για τη λήψη των σχετικών αποφάσεων. Το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα προγράμματα προσαρμογής τα οποία προβλέπουν και ιδιωτικοποιήσεις με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητας στην οικονομία και τη μείωση του δημόσιου χρέους.

Οι λεπτομέρειες εφαρμογής της διαδικασίας των ιδιωτικοποιήσεων αποτελούν αποκλειστική αρμοδιότητα των εθνικών αρχών.

Το προγραμματικό συμβόλαιο του ΣΥΡΙΖΑ με το ΛΑΟ

Ο Πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στη ΔΕΘ ζήτησε άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία και ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης με στόχο:

       

Τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο. Έγινε για τη Γερμανία το 1953. Να γίνει και για την Ελλάδα το 2014.

·        «Ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του υπόλοιπου, έτσι ώστε να εξυπηρετείται από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού.

·        Περίοδο χάριτος, δηλαδή «moratorium», στην εξυπηρέτησή του, για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη.

·        Εξαίρεση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

·        Συμφωνία για «Ευρωπαϊκό New Deal», με δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

·        Ποσοστική χαλάρωση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων.

Ταυτόχρονα παρουσίασε το ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ

Το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει τέσσερις μεγάλους πυλώνες για την αντιστροφή της κοινωνικής και οικονομικής αποδιάρθρωσης, την ανόρθωση της οικονομίας και την έξοδο από τη κρίση.

Α. ΠΡΩΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ :

Το Πρόγραμμά μας για την αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης.

Α. ΠΡΩΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ: Ανθρωπιστική κρίση

Β. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ :

Τα άμεσα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας

Γ. ΤΡΙΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ :

Το εθνικό σχέδιο για την ανάκτησης της εργασίας

Δ. ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ :

Ο θεσμικός και δημοκρατικός μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος

Α. ΠΡΩΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ: Ανθρωπιστική κρίση

Το πρόγραμμα για την αμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, εκτιμώμενου κόστος της τάξεως των 2 δις ευρώ, περιλαμβάνει:

 

(1). Δωρεάν ρεύμα σε 300000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας.

(2). Πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση, την Εκκλησία της Ελλάδος, και οργανώσεις αλληλεγγύης.

(3). Δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους/ Δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη. Δωρεάν πρόσβαση για όλους, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, στις δημόσιες δομές υγείας και διασφάλιση της πρόσβασης για όλους στην αναγκαία φαρμακευτική αγωγή.

(4). Πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης. Το Πρόγραμμα θα υλοποιήσει ο προς επανίδρυση Οργανισμός Εργατικής Εστίας.

(5). Στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων. Αποκαθιστούμε, αμέσως το δώρο των Χριστουγέννων, ως 13η σύνταξη, σε 1.262.920 συνταξιούχους που λαμβάνουν σύνταξη έως €700 ευρώ.

(6). Ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικά μέσα μεταφοράς

Καθιερώνουμε ειδική κάρτα μετακίνησης με μειωμένη έως συμβολική συμμετοχή, για μακροχρόνια άνεργους και όσους διαβιώνουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

(7). Κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης. Η κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης όχι μόνο δε θα έχει κόστος αλλά θα έχει και δημοσιονομικό όφελος, διότι θα αυξήσει σημαντικά την κατανάλωση.

Β. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Επανεκκίνηση της οικονομίας.

 

αμεσες Προτεραιότητες

Α. Άρση της φορολογικής καταστολής στην πραγματική οικονομία.

Β. Νέα σεισάχθεια βαρών.

Γ. Ενίσχυση της ρευστότητας και της ζήτησης.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΛΑΙΛΑΠΑΣ

Η φοροεπιδρομή της κυβέρνησης στη μεσαία τάξη και η βεβαίωση υπερβολικά αυξημένων φόρων στο τμήμα εκείνων των φορολογουμένων που αντικειμενικά ή από θέση δεν φοροδιαφεύγουν, παγίδευσε το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών σε μια κατάσταση που απειλεί άμεσα την επαγγελματική τους υπόσταση, την οποιαδήποτε ατομική τους περιουσία, ακόμη και την ίδια τη βιολογική τους ύπαρξη, όπως αποδεικνύει ο πρωτοφανής αριθμός των αυτοκτονιών.

Οι άνθρωποι του μόχθου, οι αγρότες, οι επαγγελματίες οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, ο κορμός της πραγματικής οικονομίας βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με μια λαίλαπα φόρων που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους. Χιλιάδες ‘Έλληνες κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια λαίλαπα κατασχέσεων της ιδιωτικής περιουσίας από τράπεζες, αφού αδυνατούν να αποπληρώσουν δάνεια που σύνηψαν στο παρελθόν, πριν ξεσπάσει η κρίση, πριν μείνουν άνεργοι, πριν καταρρακωθεί το εισόδημά τους, πριν κλείσουν οι επιχειρήσεις τους.

α. Μέτρα για την αμεση αρση της καταστολής στην πραγματική οικονομία

1. Συστήνουμε Ειδικές Επιτροπές Εξώδικου Διακανονισμού σε κάθε περιφέρεια για την Άμεση εκκαθάριση των βεβαιωμένων και ανείσπρακτων φορολογικών υποχρεώσεων μέχρι τις 31.12.2014

Η άμεση εκκαθάριση των φορολογικών υποθέσεων των μικρών και μεσαίων και επαγγελματιών για βεβαιωμένες φορολογικές υποθέσεις, πρόστιμα και άλλες διαφορές με τη φορολογική αρχή, οργανώνεται σε προτεραιότητα ώστε εντός εξαμήνου να υπάρξει άρση των αδικιών των φορολογικών οργάνων και υπολογισμός των πραγματικών και εισπράξιμων οφειλών από το κράτος.

2. Τα ποσά που θα προκύψουν από την εκκαθάριση ρυθμίζονται σε 84 μηνιαίες δόσεις και σε κάθε περίπτωση έτσι ώστε το συνολικό ποσό των ετήσιων δόσεων να είναι μέχρι το 20% του ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη.

3. Σε αντίστοιχη διαδικασία ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών προχωρούν και τα ασφαλιστικά ταμεία. Σε περίπτωση συνδυασμού φορολογικής και ασφαλιστικής οφειλής, το συνολικό ποσό των ετήσιων δόσεων θα είναι μέχρι το 30% ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη.

4. Άμεση παύση ποινικών διώξεων και κατασχέσεων τραπεζικών λογαριασμών, πρώτης κατοικίας, μισθών, κλπ, καθώς και χορήγηση φορολογικής ενημερότητας, σε όσους εντάσσονται στη διαδικασία ρύθμισης.

5. Δωδεκάμηνη αναστολή διώξεων και αναγκαστικών μέτρων σε οφειλέτες με αποδεδειγμένο μηδενικό εισόδημα, που εντάσσονται στη ρύθμιση.

6. Κατάργηση της αντισυνταγματικής αυτόφωρης διαδικασία για οφειλές προς το Δημόσιο.

7. Κατάργηση της προκαταβολής 50% της βεβαιωθείσας οφειλής ως προϋπόθεση προσφυγής του φορολογουμένου στη Δικαιοσύνη, που οδηγεί σε στέρηση της δικαστικής προστασίας σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν.

Η προκαταβολή θα ορίζεται με πράξη του δικαστή και θα κυμαίνεται από 10% έως 20%, σύμφωνα με την οικονομική δυνατότητα του οφειλέτη.

Με αυτά τα μέτρα δε φιλοδοξούμε μόνο να ανακουφίσουμε τους ανθρώπους που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, αλλά και ξανακκκινίσουμε τη πραγματική οικονομία αίροντας την ασφυκτική καταστολή που της έχει επιβληθεί από φόρους και πρόστιμα που δεν είναι δυνατόν να πληρωθούν.

 

8. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.

Ο ΕΝΦΙΑ, δεν μπορεί να διορθωθεί, δεν μπορεί να βελτιωθεί –

μπορεί μόνον να καταργηθεί.

Θεσπίζουμε κοινωνικά δίκαιο φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας (ΦΜΑΠ).

Δε θα φορολογήσουμε κανένα με πλασματικές αξίες.

Αναπροσαρμόζουμε άμεσα τις αντικειμενικές αξίες τουλάχιστον 30% εώς 35%.

Ο φόρος αυτός θα έχει προοδευτική κλιμάκωση και υψηλό αφορολόγητο όριο.

Δεν θα αφορά την πρώτη κατοικία εκτός από περιπτώσεις υπερπολυτελών κατοικιών.

 

9. Επαναφορά αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ

Αποκαθιστούμε την προοδευτικότητα της φορολογικής κλίμακας φυσικών προσώπων, αυξάνοντας τον αριθμό των φορολογικών κλιμακίων και επαναφέροντας το αφορολόγητο όριο στα €12000 για όλους.

Β. Νέα σεισάχθεια βαρών.

1. Θεσμοθετούμε τη «νέα σεισάχθεια» για τη ρύθμιση των λεγόμενων «κόκκινων δανείων», που είναι προϋπόθεση για την εξυγίανση των χαρτοφυλακίων των τραπεζών, την αποκατάσταση της ρευστότητας, την ανακούφιση και την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της οικονομίας.

Η «νέα σεισάχθεια» θα περιλαμβάνει, κατά περίπτωση, διαγραφή μέρους των οφειλών για όσους δανειολήπτες που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και ως γενική αρχή, την αναπροσαρμογή των οφειλών έτσι ώστε η συνολική εξυπηρέτησή τους σε τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικούς οργανισμούς να μην ξεπερνά το ⅓ του εισοδήματος του δανειολήπτη.

2. Συστήνουμε δημόσιο ενδιάμεσο φορέα διαχείρισης ιδιωτικού χρέους όχι ως μία «κακή τράπεζα», δηλαδή ως μία «bad bank», αλλά, αντίθετα, ως διαχειριστή κάθε τύπου ληξιπρόθεσμης οφειλής προς τις τράπεζες και ελεγκτή των τραπεζών ως προς την εφαρμογή των συμφωνημένων ρυθμίσεων. Τον συστήνουμε για να διασφαλίζουμε την ίση και δίκαιη μεταχείριση όλων των δανειοληπτών.

3. Θεσπίζουμε  νομοθετική απαγόρευση πώλησης ή εκχώρησης σε μη αναγνωρισμένους τραπεζικούς οργανισμούς ή επιχειρήσεις δικαιωμάτων δανειακών συμβάσεων και εμπραγμάτων ασφαλειών.

Με δυο λόγια δηλαδή δεν θα επιτρέψουμε στα κοράκια των διεθνών distress funds να κερδοσκοπήσουν δημεύοντας τις κατοικίες των πολιτών.

γ. επανεκκίνηση της οικονομίας – Ενίσχυση της ρευστότητας και της ζήτησης

1. Ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας και τραπεζών ειδικού σκοπού

Για μας η νέα αρχιτεκτονική του τραπεζικού συστήματος θα περιλαμβάνει, εκτός από τις ανακεφαλαιοποιημένες συστημικές τράπεζες, νέες συνεταιριστικές, τράπεζες ειδικού σκοπού και δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα. Σ' αυτό το πλαίσιο, ιδρύουμε αναπτυξιακή τράπεζα και τράπεζες ειδικού σκοπού για τους μικρομεσαίους και τους αγρότες.

2. Επαναφορά κατώτατου μισθού

Αυξάνουμε τον κατώτατο μισθό στα €751 για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Η επαναφορά του κατώτατου μισθού όχι μόνο δεν θα έχει δημοσιονομικό κόστος, αλλά θα έχει από μόνη της και αναπτυξιακό αποτέλεσμα.

Μόνον τον πρώτο χρόνο, θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της εγχώριας ζήτησης, κατά 0,75%, και του ΑΕΠ κατά 0,5%. Επιπλέον, θα δημιουργήσει και 7.500 νέες θέσεις εργασίας.

Γ. ΤΡΙΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Ανάκτηση της εργασίας

 

Σχέδιο ανάκτησης της εργασίας.

Ο τρίτος πυλώνας του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης έχει να κάνει με το νέο μεγάλο εθνικό μας στόχο :

Να ξανακερδίσουμε την εργασία στη πατρίδα μας.

Να ξαναδώσουμε ελπίδα και προοπτική στους νέους ανθρώπους που μαζικά εγκαταλείπουν τη χώρα, να μείνουν εδώ, να σηκώσουμε μαζί στις γερές μας πλάτες το άχθος της ανοικοδόμησης της πατρίδας μας.

Αποκατάσταση ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

1. Άμεση επαναφορά της εργασιακής νομοθεσίας, της μετενέργειας, των εργασιακών δικαιωμάτων. Επαναφέρουμε άμεσα μαζί με τον κατώτατο μισθό το πλαίσιο θεσμικής προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων που κατήργησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις.

Επαναφέρουμε το θεσμό της μετενέργειας, των συλλογικών συμβάσεων, του ΟΜΕΔ και της διαιτησίας.

Καταργούμε τις ρυθμίσεις για τις μαζικές και αδικαιολόγητες απολύσεις, την ενοικίαση εργαζομένων κλπ.

2. Υλοποιούμε Πρόγραμμα 300.000 νέων θέσεων εργασίας σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα και κοινωνική οικονομία διετούς διάρκειας, συνολικού κόστους 5 δις ευρώ εκ των οποίων 3 δις ευρώ για τον πρώτο χρόνο.

Εκτός από την τοπική αυτοδιοίκηση, η απορρόφηση των ανέργων στον ιδιωτικό τομέα θα συνδυαστεί με στοχευμένες επιδοτήσεις νέων θέσεων εργασίας για νέους και μακροχρόνια ανέργους άνω των 35 ετών, σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Θα συνδυαστεί, επίσης, με ρήτρες πρόσληψης μακροχρόνια ανέργων και νέων σε προγραμματικές συμβάσεις του Δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα και τον τομέα κοινωνικής οικονομίας, εφόσον υλοποιούν έργα του Δημοσίου.

Θα περιλαμβάνει, επίσης, τη χρηματοδότηση ανέργων για αυτοαπασχόληση και δημιουργία νέων επιχειρήσεων.

3. Διευρύνουμε τον αριθμό των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας

Δ. ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Ανασυγκρότηση του κράτους

Η ανασυγκρότηση του κράτους δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί με αλλεπάλληλους κύκλους απολύσεων. Απολύσεις οι οποίες πολλές φορές είναι παράνομες και αποδιαρθρώνουν κρίσιμες υπηρεσίες για τη λειτουργία του κράτους.

Προχωράμε λοιπόν άμεσα τη θεσμική και λειτουργική ενδυνάμωση των τριών κυττάρων της Δημοκρατίας: το Κοινοβούλιο, τη λαϊκή αυτοδιοίκηση και το συνδικαλισμό βάσης.

1. Προωθούμε την περιφερειακή συγκρότηση του κράτους.

Ενισχύουμε, αρχικά, τη δημοκρατική συμμετοχή και διαφάνεια, την οικονομική αυτοτέλεια και την αποτελεσματική λειτουργία των δήμων και των περιφερειών.

Οργανώνουμε τη συγκροτημένη μετάβαση στο αποκεντρωμένο κράτος των πολιτών. Ξεκινάμε το διάλογο με την κοινωνία και τις αυτοδιοικητικές δυνάμεις για τη συνολική αντικατάσταση του «Καλλικράτη» με νέο θεσμικό πλαίσιο.

2. Ενισχύουμε τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και εισάγουμε νέες θεσμικές εφαρμογές άμεσης δημοκρατίας στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος.

Εισάγουμε θεσμούς, όπως η λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία, η λαϊκή αρνησικυρία και τα δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία των πολιτών.

Ενδυναμώνουμε το Κοινοβούλιο, ως νομοθετικό και ελεγκτικό θεσμό της εκτελεστικής εξουσίας, περιστέλλουμε δραστικά τη βουλευτική ασυλία, και καταργούμε το ιδιότυπο νομικό καθεστώς για την ποινική ευθύνη υπουργών, που θεσπίζει «μια φαύλη απόκλιση από τις αρχές της δημοκρατικής κοινωνίας».

3.  Επαναχαράσσουμε τον χάρτη λειτουργίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Ρυθμίζουμε το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, με τήρηση όλων των νόμιμων προϋποθέσεων και με αυστηρά οικονομικά, φορολογικά και ασφαλιστικά κριτήρια.

Ενισχύουμε τα περιφερειακά μέσα ενημέρωσης.

Δημιουργούμε μια πραγματικά δημόσια τηλεόραση, δημοκρατική, πολυφωνική και με υψηλή ποιότητα προγράμματος.

που θα βρουμε τα λεφτα

Η δήλωση της κ. Λαγκάρντ ότι δέχθηκε απειλές είναι συγκλονιστική.

Και είναι απαράδεκτο να σιωπά η κυβέρνηση.

Σε αυτή τη κατεύθυνση, έχουμε ήδη εκπονήσει σχέδιο δράσης με εξάμηνο ορίζοντα υλοποίησης.

Που προβλέπει:

1. Την αναβάθμιση και ραγδαία επίσπευση των ελέγχων στις ενδοομιλικές συναλλαγές, στις λίστες Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν, εμβασμάτων, offshore εταιρειών και ακινήτων εξωτερικού.

Για αυτό το σκοπό συγκροτείται ειδική υπηρεσία με την απαραίτητη εξειδίκευση την τεχνολογική υποστήριξη και το προσωπικό.

2. Το σχέδιο δράσης μας προβλέπει την αναβάθμιση και ραγδαία επίσπευση της εγκατάστασης συστημάτων εισροών-εκροών και μοριακών ιχνηθετών σε κάθε πρατήριο και δεξαμενή, ώστε να παταχθεί το λαθρεμπόριο στα καύσιμα.

Με επίσπευση της διαδικασίας τοποθέτησης ανιχνευτών τύπου x ray, στις τελωνειακές εισόδους της χώρας για να είμαστε αποτελεσματικοί με τον έλεγχο του λαθρεμπορίου στα καύσιμα, τα τσιγάρα και άλλα εμπορεύματα.

πάταξη της φοροδιαφυγης

Συνολικά από τη πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, οι εκτιμήσεις κατά καιρούς έχουν ακουστεί πολύ φιλόδοξες.

Εμείς μετριοπαθώς υπολογίζουμε ότι το σχέδιο δράσης μας, θα αποφέρει τουλάχιστον τρία δις το πρώτο χρόνο στα δημόσια ταμεία.

Σε ό,τι αφορά το κόστος κεφαλαίου εκκίνησης του δημόσιου, ενδιάμεσου φορέα και το κόστος κεφαλαίου εκκίνησης της ίδρυσης τραπεζών ειδικού σκοπού, που συνολικά είναι της τάξης των €3 δις, θα το χρηματοδοτήσουμε από το λεγόμενο «μαξιλάρι» των, περίπου, €11 δις του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για τις τράπεζες.

Σε ότι αφορά το συνολικό κόστος του σχεδίου για την ανάκτηση της εργασίας, αυτό ανέρχεται στα €5 δις από τα οποία τα €3δις στον πρώτο χρόνο εφαρμογής του.

Αυτό, το πρώτο χρόνο θα χρηματοδοτηθεί κατά 1 δις από τη γέφυρα του ΕΣΠΑ 2007- 2013, κατά 1,5 δις από τα 2,5 δις του ΕΣΠΑ 2014-2020 και κατά 500 εκ από άλλα εξειδικευμένα ευρωπαϊκά εργαλεία για την αύξηση της απασχόλησης.

το εγκλημα του PSI

Στο πλαίσιο της τιτάνιας προσπάθειας για αποκατάσταση των συντάξεων, η κυβέρνηση μας θα αποδώσει στα ασφαλιστικά ταμεία κομμάτια της δημόσιας περιουσίας η οποία αυτή τη στιγμή λιμνάζει στο ΤΑΙΠΕΔ.

Είναι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει για να διορθωθεί το έγκλημα του PSI που κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ομολογιούχους, και να μπούμε στο δρόμο σταδιακής αποκατάστασης των συντάξεων.

Φιλοδοξούμε να δημιουργήσουμε ένα άλλο κράτος, φιλικό στον πολίτη και την κοινωνία, το οποίο θα υπηρετούν ως κοινωνικοί λειτουργοί και όχι απλά ως υπάλληλοι.

Ένα αποκεντρωμένο κράτος των πολιτών.

Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι η ανάκαμψη της οικονομίας, αν και όποτε συμβεί, θα μειώσει από μόνη της τη φτώχεια και την ανεργία ή θα αποκαταστήσει τη εμπιστοσύνη προς την πολιτική και τους θεσμούς.

Το δικό μας σχέδιο είναι απλό, συγκεκριμένο, ρεαλιστικό, διότι ξεκινάει από μια ρεαλιστική διάγνωση της πραγματικότητας.

Κυρίως όμως είναι ρεαλιστικό γιατί είναι ανατρεπτικό.

Μόνος ρεαλισμός η ανατροπή των νεοφιλελεύθερων μονόδρομων, η ανατροπή των μνημονιακών καθεστώτων.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα παραλάβει απλά καμένη γη.

Αλλά μια χώρα διχασμένη και διαλυμένη, πολιτικά κοινωνικά και οικονομικά.

Η ευθύνη μας : Να την επανενώσουμε, όλες και όλοι μαζί.

Και να την οδηγήσουμε στο ασφαλές και γόνιμο έδαφος της ανασυγκρότησης, της ανάπτυξης, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.