Η Ομιλία του Αλέξη Μητρόπουλου κατά τη συζήτηση του Προϋπολογισμού 2015

Κοινοβούλιο μειωμένης αυτονομίας 

Εκλογές πρώτα

Συνταγματική αναθεώρηση από τη νέα Βουλή

Συνεννόηση για επανεκκίνηση της χώρας

Κυρίες-κύριοι βουλευτές,

Ο προϋπολογισμός, από τις απαρχές της εποχής της νεωτερικότητας
(δηλαδή της οργάνωσης τής αστικής δημο-κρατίας), αποτελεί την κορυφαία πολιτική πράξη του έτους.

Η υποβολή τού εκάστοτε σχεδίου του, η συζήτηση και έγκρισή του από την κυρίαρχη και λαογενή νομοθετική λειτουργία είναι η σημαντικότερη στιγμή του κοινοβουλευτισμού, που τόνιζε με μοναδικό και ξεκάθαρο τρόπο τη διάκριση των εξουσιών.

Η συντεταγμένη λειτουργία του Δρώντος Λαού σε αντιπροσωπευτικό σώμα συνερχόμενη, συζητούσε, τροποποιούσε, διόρθωνε και δεχόταν ή απέρριπτε την πρόταση της εκτελεστικής εξουσίας για τη διαχείριση των κοινωνικο-οικονομικών μεγεθών του επόμενου έτους.

Αλλά, κυρίες-κύριοι συνάδελφοι, στην εποχή της μειωμένης εθνικής κυριαρχίας που μας επέβαλε η Τριαρχία των δανειστών,
η κοινοβουλευτική εξουσία έχει σημαντικά υποβαθμιστεί, αφού η εν λόγω Τριαρχία υπαγορεύει πλέον -γραπτώς και προφορικώς- προς την κυβέρνηση τις κατά καιρούς θελήσεις της.

Μάλιστα δε, ζήσαμε και τη συστηματική παράκαμψη της -έστω αυτής -λυμφατικής και υποβαθμισμένης κοινοβουλευτικής λειτουργίας με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, αλλά και τους ογκώδεις νόμους του ενός άρθρου, που ψηφίστηκαν με διαδικασίες «fast track».

Ακόμη και ο πιο επιμελής βουλευτής δεν είχε ούτε τον χρόνο, ούτε τη νομική δυνατότητα διαφοροποιημένης ψήφου από το εκάστοτε τερατώδες νομοθετικό σύμπλεγμα.

Όλα τα σημαντικά γίνονται καθ’υπαγόρευση, κατ’επιταγή και καθ’ υπόδειξη των δανειστών, οι οποίοι μπορούν να καταργούν με ένα απλό ΦΑΞ ακόμη και ήδη ψηφισθέντες νόμους.

Είμαστε σε ένα Κοινοβούλιο μειωμένης αυτονομίας.

Αυτό το Κοινοβούλιο δεν μπορεί να χαράξει τις βασικές αρχές της οικονομικής πολιτικής.

Είμαστε σε μια Βουλή που στερείται της στοιχειώδους αυτονομίας, γιατί δεν μπορεί να χαράξει και να ψηφίσει φιλολαϊκές  και εθνικές πολιτικές.

Ως εκ τούτου, συνειδητοποιούμε όλοι ότι μετέχουμε σε μια παρωδία κοινοβουλευτικής λειτουργίας.

Χωρίς στοιχειώδη αυτονομία.

Χωρίς αξιοπιστία.

Χωρίς εξουσίες.

Με προϊούσα αμφισβήτηση από τον λαό, που έχει αντιληφθεί την προσποίησή μας ότι δήθεν νομοθετούμε και έχει συνειδητοποιήσει επομένως ότι λειτουργούμε σε συνταγματικό κενό.

Παρ’όλα αυτά, αναλαμβάνονται αίολες πρωτοβουλίες τροποποίησης και αυτού του Συντάγματος ωσάν οι πολίτες να μην αντιλαμβάνονται ότι και η επιχειρούμενη «συνταγματοποίηση» του Μνημονίου γίνεται καθ’υπαγόρευση των δανειστών.

Λες και ο λαός μας δεν αντιλαμβάνεται ότι προέχει ο αγώνας για την επανάκτηση του καταλυθέντος από τους δανειστές Συντάγματος και όχι η αναθεώρησή του!

Πρώτη απαραίτητη προϋπόθεση είναι, η κυβέρνηση που φιλοδοξεί να την κάνει, να κατέχει μια νέα, δυναμική, πλειοψηφική εντολή.

Μια κυβέρνηση που βρίσκεται «σε ελεύθερη πτώση», υποβαθμισμένη από εχθρούς και φίλους, δεν μπορεί να σηκώσει το ιστορικό βάρος μιας οποιασδήποτε αναθεώρησης των κανόνων της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής ενός έθνους.

Επομένως το εγχείρημα αγγίζει τα όρια της φαρσοκωμωδίας.

Ταυτόχρονα όμως ευτελίζει την κορυφαία αυτή πολιτειακή διαδικασία στα μάτια ενός καθημαγμένου λαού.

Η εικόνα μιας Βουλής που νομοθετεί με τηλεφωνική εντολή της Τρόικας ή  που αλλάζει αυθωρεί και παραχρήμα, χωρίς σταθερή κοινοβουλευτική συμπεριφορά, ήδη ψηφισθέντα προ ημερών νόμο

για σχετικώς υποδεέστερα ζητήματα, είναι βέβαιο ότι βρίσκεται σε καθεστώς πλήρους ετερονομίας.

Έχει χάσει δηλαδή την πρωτογενή δύναμη και ενέργεια που της παρέχει η συντεταγμένη λειτουργία του δρώντος λαού.

Όταν μια τέτοια κυβέρνηση, υπ’ αυτό το καθεστώς, καταπιάνεται
με θεμελιώδη ζητήματα, καταφέρνει επιπλέον να καταστρέφει το ψυχολογικό συνειδησιακό υπόβαθρο της δημοκρατίας, ως πολιτεύματος που παρέχει εναλλακτικές λύσεις στη διαρκή επίκληση του …μονόδρομου των Μνημονίων.

Αυτή η μεγάλη υποβάθμιση της αναθεωρητικής διαδικασίας προκαλεί την ιστορική συνταγματική συνείδηση και αναβιώνει τους αγώνες του ελληνικού λαού από την εποχή της εθνικής παλιγγενεσίας, για περισσότερη δημοκρατία.

Γιατί πράγματι αποτελεί μείζον συνταγματικό, πολιτικό αλλά και επιστημονικό ατόπημα, αφενός μεν να επιχειρείται η συνταγματοποίηση του Μνημονίου των δανειστών ως προς πολλές ουσιώδεις διατάξεις του και αφετέρου να ιδιωτικοποιείται η διαχείριση των υλικών και άυλων δημόσιων αγαθών που μας παρέδωσαν οι αιώνες, ο Διαφωτισμός και η εκδημοκρατικοποίηση της κοινωνικής ζωής.

Η παράδοση βασικών λειτουργιών του κράτους και της κοινωνίας στο νομαδικό κεφάλαιο και με τις συνταγματικές …ευλογίες, αποτελεί οπισθοδρόμηση της συντεταγμένης κοινωνίας σε προδημοκρατικές εποχές.

Και η συνταγματική κατοχύρωση των κύριων δημοσιονομικών και άλλων μνημονιακών ρητρών μετατάσσει την πατρίδα μας, την κοινωνία και την οικονομία της, σε χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας, δευτερεύουσα και συμπληρωματική προς τις κεντροευρωπαϊκές χώρες, στην οποία θα καταργηθεί ό,τι απομένει από το λεγόμενο «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο».

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις πολιτειολογίας ή Συνταγματικού Δικαίου για να καταλάβει ο οποιοσδήποτε πολίτης ότι προς το παρόν οι βασικές προϋποθέσεις (αντικειμενικές και υποκειμενικές) αναθεώρησης του Συντάγματος εκλείπουν.

Δεν θα αργήσει η ώρα όμως που ο λαός θα μιλήσει και θα απαιτήσει την ανασύνταξη της πατρίδας του, με πρώτιστο και κατεπείγον έργο την έξοδό της από το μνημονιακό βάλτο, ακυρώνοντας ολόκληρο τον υποπολιτισμό του Μνημονίου.

Δεν έχει πλέον καμιά σημασία να συμμετέχουμε σε μια κοινοβουλευτική παρωδία.

Δεν έχει καμιά αξία να προσποιούμαστε ότι συζητάμε με πρωτογενή εξουσία τον προϋπολογισμό, αφού, προτού αυτός έρθει στην αρμόδια Επιτροπή προς επεξεργασία, όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας γνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα υπαγορευμένο κείμενο που στερείται κάθε εσωτερικής συναίνεσης.

Κι αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι εμφανίζονται ακόμη και προοδευτικοί πολιτικοί, αυτοχαρακτηριζόμενοι «αριστεροί», που προτείνουν αναθεώρηση του Συντάγματος από την παρούσα σύνθεση του σώματος.

-Μόνον η επανάκτηση της κρατικής, εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας,

-μόνο η επαναοικειοποίηση από το βουλευόμενο λαϊκό σώμα της κοινοβουλευτικής λειτουργίας,

-μόνο η επανεργοποίηση των τριών λειτουργιών του πολιτεύματός μας, θα προσδώσει κύρος στη χώρα και στο δημοκρατικό πολίτευμα, αξιοπρέπεια στους πολίτες και αίσθημα τιμής στην πολιτική τάξη της χώρας.

Αυτό το μέλημα είναι πρωτεύον και κυρίαρχο καθήκον όλων μας.

Γιατί η συνέχιση αυτής της εξαρτημένης θεσμικής υπολειτουργίας και η επιχειρούμενη μνημονιακή εμβάθυνση του πολιτεύματος και των κορυφαίων θεσμών,  μόνο  προσκόμματα μπορεί να δημιουργήσει στην επιδιωκόμενη διαδικασία τής εθνικής επανεκκίνησης στο άμεσο μέλλον.

Κυρίες-κύριοι βουλευτές της συμπολίτευσης,

Σήμερα είναι η τελευταία πράξη του δράματος της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας.

Έστω και την υστάτη στιγμή,

-Σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων.

-Συναισθανθείτε την κρισιμότητα της συγκυρίας.

-Επανενωθείτε με το λαϊκό αίσθημα.

-Κοιτάξτε κατάματα τους πολίτες.

Αξιώστε προκήρυξη εκλογών ώστε, μετά από τη νωπή λαϊκή ετυμηγορία, να φύγουμε όλοι μαζί μπροστά με ένα νέο εθνικό όραμα αξιοπρέπειας, αυτονομίας, ανάτασης.

Διαφορετικά, θα είστε συνένοχοι και συμπρωταγωνιστές στη σύγχρονη ελληνική τραγωδία που θα γραφεί με μελανά γράμματα εις τας Δέλτους της Ιστορίας.

Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι Βουλευτής ΑΤΤΙΚΗΣ του ΣΥΡΙΖΑ, 

Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και Υπεύθυνος Τομέα Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ