ΑΛΕΞΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ «ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΤΡΩΝ»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 

ΣΤΗΝ «ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΤΡΩΝ»

Δημοσιογράφος Θαν. Κολλιόπουλος

1.Κύριε Μητρόπουλε, όλο και περισσότερο πυκνώνουν οι φωνές πνευματικού κόσμου εναντίον του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης. Είναι αλήθεια ότι αυτά που αποκαλύπτονται έχουν όντως συμφωνηθεί από την Ελληνική Κυβέρνηση;

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση και το μπλοκ των μνημονιακών δυνάμεων είχε προετοιμαστεί κατάλληλα, κατά την προμνημονιακή περίοδο, ώστε να αντιμετωπίσει επικοινωνιακά την αποδοχή του από το λαό. Οργάνωσε μια καταιγιστική δημοσιολογία περί της επικείμενης πτώχευσης, ανέπτυξε τη θεωρία του Τιτανικού που βυθίζεται, συκοφάντησε τον λαό ως ένοχο πληθυσμό μιας διεφθαρμένης χώρας. Έτσι, έδωσε λαβή στα ξένα ΜΜΕ, αλλά και στις κυβερνήσεις της ΕΕ, να επιτεθούν στον ελληνικό λαό και να τον χαρακτηρίζουν «τεμπέλη» που ζει με δανεικά. Απέκρυψαν ότι είναι ο πιο εργατικός λαός στην Ευρώπη και ότι αν τα εργασιακά συστήματα του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα ήσαν οργανωμένα από την πολιτική λειτουργία με τις βέλτιστες μεθόδους και τους αρίστους λειτουργούς, τότε η παραγωγικότητά του θα ήταν η υψηλότερη του κόσμου. Αυτό ήταν το πρώτο στάδιο «του δόγματος του σοκ», που εφαρμόζεται και στην Ελλάδα, μετά την εφαρμογή του σε μια σειρά από άλλες χώρες, όπως αποκαλύπτει και η Καναδή διάσημη ερευνήτρια και καθηγήτρια Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της «Το δόγμα του σοκ». Οι λαοί που το υφίστανται, καταπτοημένοι, ένοχοι και παραιτημένοι, δεν αντιδρούν στη λήψη μέτρων, που ήταν αδιανόητο να ληφθούν υπό άλλες φυσιολογικές συνθήκες. Το εκδικητικό νεοφιλελεύθερο πρόταγμα παραδίδει έτσι στις Αγορές τα κύρια μορφώματα του δημοσίου πλούτου και της Κοινωνικής Οικονομίας.

Η επικοινωνιακή αυτή εκστρατεία, που έγινε εν ονόματι «της σωτηρίας της πατρίδας» και απαξίωσε όλες τις άλλες προσφερόμενες εναλλακτικές λύσεις για την ανανέωση των ομολόγων του δημοσίου χρέους, επέβαλε τις επιλογές της για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Αλλά, όπως όλα τα μεγάλα ψεύδη, έτσι και η περί του Μνημονίου παραπλάνηση αρχίζει να ξεφτίζει. Όταν οι πολιτικές που εφαρμόζει έχουν αποτύχει ακόμη και στις κύριες οικονομετρικές τους προβλέψεις (ύψος πληθωρισμού, ύφεσης, ανεργίας κ.λπ.), τότε και η επιρροή της μνημονιακής δημοσιολογίας συρρικνώνεται. Με τη βοήθεια όλων μας, που επί ένα χρόνο τώρα αποκαλύπτουμε τις προβλέψεις του Μνημονίου και των νόμων που ψηφίστηκαν κατ’επιταγήν του, δημιουργείται αργά μα σταθερά, μια νέα συνειδητοποίηση στο κοινωνικό σώμα. Όλοι πλέον μαθαίνουν ότι με το άρθρο 14 παρ. 5 της Δανειακής Σύμβασης η Ελλάδα παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από τις ασυλίες προστασίας της εθνικής κυριαρχίας και της δημόσιας περιουσίας. Αυτό είναι πρωτόγνωρο για Διεθνή Σύμβαση. Επί των ζητημάτων των δανείων εφαρμόζεται το Αγγλικό Δίκαιο (που είναι το Δίκαιο του δανειστή). Απαγορεύεται στη χώρα να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις, εκτός ΕΕ για την ανανέωση των ομολόγων του δημοσίου χρέους και την οικονομική ανάπτυξη. Πειθαναγκάζεται να διαλύσει τα συστήματα σταθερής και ασφαλισμένης εργασίας και να συρρικνώσει έως των ορίων της φτώχειας τις παροχές του Ασφαλιστικού Συστήματος. Το Μνημόνιο δεν αφήνει αλώβητη ούτε την Υγεία, ούτε την Παιδεία, ούτε την Αυτοδιοίκηση και κανέναν άλλο κλάδο δημόσιας και ιδιωτικής δραστηριότητας. Εάν σε όλα αυτά προστεθούν και οι αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις για την ψήφιση του Μνημονίου (που ενώ δεν είναι τυπικά μια Διεθνής Σύμβαση, εν τούτοις ουσιαστικά αναλαμβάνονται δι’αυτού πολλές δεσμεύσεις της χώρας και έπρεπε να ψηφιστεί με αυξημένη πλειοψηφία), τότε είναι απολύτως φυσικό να εξοργίζονται όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι και κυρίως οι νομικοί για τη θεσμική αυτή υποχώρηση, αλλά και όλοι οι πολίτες που υφίστανται τις συνέπειες των πολιτικών της απορρύθμισης. Κάλλιο αργά παρά ποτέ…

2.Πώς ερμηνεύετε την πρόσφατη παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού κ.Σημίτη που ζήτησε αναδιάρθρωση του χρέους τώρα;

Η παρέμβασή του δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, ασχέτως αν ξάφνιασε δυσάρεστα την κυβέρνηση. Ο κ.Σημίτης υπήρξε ο πρωτεργάτης της ένταξης της χώρας μας στην ΟΝΕ και των μεθοδεύσεών της. Δεν είναι μόνος, δηλαδή την άποψή του συμμερίζονται και άλλοι εντός του εκσυγχρονιστικού ρεύματος. Εξάλλου γνωρίζει καλά τα κυοφορούμενα στους διαδρόμους της Ευρωπαϊκής Τεχνοδομής και κυρίως τα σχεδιαζόμενα από τη Γερμανία. Ανεξαρτήτως αν κάποιος διαφωνεί ή συμφωνεί μαζί του, η αναδιάρθρωση είναι ένα ζήτημα που θέλει πολύ μεγάλη προσοχή και ακόμη μεγαλύτερη προετοιμασία. Έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι «..η Ελλάδα με το δάνειο των 110 δις ευρώ εξοφλεί παλαιούς ιδιώτες ομολογιούχους, δημιουργώντας νέες υποχρεώσεις προς την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, τις οποίες θα εξοφλήσει στο μέλλον…», καταρρίπτοντας τον ψευδή ισχυρισμό ότι δήθεν δανειστήκαμε για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις. Όπως είναι βάσιμη και η άποψή του ότι είναι δύσκολο έως αδύνατο να αναδιαρθρωθούν τα νέα δάνεια «γιατί προέκυψαν από αιτήματα της Ελλάδας για βοήθεια και συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο των διεθνών σχέσεών της…». Όπως επίσης είναι βάσιμο αυτό που ισχυρίζεται ότι όσο καθυστερεί η αναδιάρθρωση, τόσο αυξάνεται το χρέος που δεν μπορεί να αναδιαρθρωθεί. Νομίζω ότι προαναγγέλλει την κατεύθυνση που οι Γερμανοί θα δώσουν στα πράγματα, όταν η έκθεση για το χρέος και την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας θα παραδοθεί στον κ.Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Η λύση όμως δεν είναι αυτή.

Η διέξοδος θα δοθεί όταν απαλλαγούμε από το Μνημόνιο, προτού η παράδοση του εθνικού πλούτου στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο δημιουργήσει αμετάκλητες εθνικές και κοινωνικές ζημίες.

Μετά από εκλογική διαδικασία, όπου θα προβληθούν ελεύθερα και ισότιμα τα προτεινόμενα εναλλακτικά σχέδια σωτηρίας, πρέπει να συγκροτηθεί νέα διευθύνουσα πολιτική διαπραγματευτική ομάδα που δεν μετείχε στις κρισιακές αποφάσεις και επιλογές, αλλά ούτε άσκησε μέχρι τώρα κομματική, πολιτική ή διαχειριστική εξουσία.

Αυτή η ομάδα, με τη δύναμη της νωπής λαϊκής εντολής, θα απαιτήσει από τους ευρωπαίους εταίρους τη διαγραφή μεγάλου μέρους του άδικου, παράνομου, επονείδιστου και κυρίως τοκογλυφικού και καταπλεονεκτικού χρέους, που προέρχεταικαι από τα προγράμματα εξαγοράς των κυβερνήσεων από τις κεντροευρωπαϊκές βιομηχανίες, αλλά κυρίως από τη λειτουργία των κανόνων της ενιαίας Αγοράς και του Συμφώνου Σταθερότητας.

Παράλληλα, θα πρέπει να απαιτήσει φτηνό και άνετο δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δηλαδή ίση μεταχείριση με αυτή των εμπορικών Τραπεζών. Η έκδοση νέων ομολόγων μακράς διάρκειας λήξης, που θα αντικαταστήσουν τα ήδη «κολοβωμένα» ομόλογα του δημόσιου χρέους, καθώς και η χρήση αναπτυξιακών ευρωπαϊκών και εσωτερικών ομολόγων, θα διευκολύνει την αναπτυξιακή διαδικασία. Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να γίνει αγώνας επί ευρωπαϊκού επιπέδου για την αλλαγή των κανόνων της Αγοράς και την αντικατάσταση του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας με ένα νέο Σύμφωνο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Συνοχής.

Τα πρώτα αυτά μέτρα πρέπει να απαιτηθούν με ανυποχώρητη βούληση και η ελληνική κοινή γνώμη να προετοιμαστεί, σε περίπτωση μη αποδοχής τους, για ένα δεύτερο στάδιο ρήξεων με τις έννοιες και τις ψευδαισθήσεις της ΟΝΕ και του ευρώ, που -όπως είναι σήμερα- αποκλείουν τη σχετικά αυτοδύναμη ανάπτυξη της χώρας, η οποία μπορεί να αντιμετωπίσει οριστικά και τα δημοσιονομικά προβλήματα. Έχει μεγάλη σημασία να εξειδικευθούν και να γίνουν αποδεκτά από το λαό τα ενδεχόμενα στάδια ενεργειών και ρήξεων που μια νέα και με ισχυρή λαϊκή βούληση διαπραγματευτική ομάδα πρέπει να ακολουθήσει.

3.Η εμφανής πλέον αποτυχία των πολιτικών του Μνημονίου θα προκαλέσει στο εγγύς μέλλον κοινωνικές εντάσεις, που θα συνεπιφέρουν και πολιτικές αλλαγές;

Όλες οι δημοσκοπήσεις που παραγγέλλει το μνημονιακό μπλοκ δείχνουν ότι το 85-90% του λαού πιστεύει ότι η κατεύθυνση που ακολουθεί η χώρα είναι λανθασμένη και ότι η προσωπική και οικονομική κατάσταση κάθε πολίτη θα χειροτερέψει. Όλοι οι Έλληνες είναι βαθιά απογοητευμένοι και απαισιόδοξοι. Σ’αυτό το κλίμα είναι αδύνατον να εφαρμοστούν περαιτέρω τα προβλεπόμενα από το διαρκώς και προς το χειρότερο επικαιροποιούμενο Μνημόνιο. Παρά τις παραπλανητικές προσεγγίσεις και τις σκόπιμες διαρροές και συκοφαντίες που προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το ζήτημα, οι Έλληνες, οιασδήποτε κομματικής απόχρωσης και καταγωγής, δεν εγκρίνουν την εκποίηση του άυλου και υλικού πλούτου που μας παρέδωσαν οι αιώνες.

Επομένως, την απογοήτευση αυτή θα την διαδεχθεί σε λίγο η οργή και η κινητοποίηση. Ο ελληνικός λαός θα υπερασπιστεί την πνευματική και υλική υπόστασή του σ’αυτή την ευλογημένη γωνιά της Μεσογείου και θα αντιταχθεί στην παράδοσή της στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο. Ήδη, ακόμη και μνημονιακές κοινοβουλευτικές δυνάμεις, παίρνουν τις αποστάσεις τους από την κυβερνητική πολιτική. Αυτό θα οδηγήσει σε κοινοβουλευτική ασφυξία που, με τη βοήθεια των λαϊκών αντιδράσεων, θα προξενήσουν μεγάλες ανακατατάξεις στο πολιτικό εποικοδόμημα. Αυτό συμβαίνει πάντα: όταν αλλάζουν οι παραγωγικές σχέσεις από την κατάρρευση ή την αλλοτρίωση των συντελεστών της παραγωγής, τρίζουν τα θεμέλια του πολιτικού-θεσμικού εποικοδομήματος. Ο χρόνος αυτός θα είναι θερμός και αναμένονται σοβαρές αλλαγές. Καμία πολιτική δύναμη δεν μπορεί να ελέγξει, με προκατασκευασμένα σχήματα και δομοκρατικές αντιλήψεις, το δρόμο που θα πάρουν οι λαϊκές κινητοποιήσεις.

Μακάρι να υπάρξει ένα ενωτικό πολιτικό υποκείμενο, που θα υποστασιοποιήσει τη λαϊκή οργή και θα οργανώσει τις εναλλακτικές λύσεις σε ένα πειστικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Προς αυτόν τον στόχο ήδη εργαζόμαστε.-

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Π.Γ. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ